English
Minoooo93 guestbook (182) Sign guestbook
ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺘﮑﺎﻥ،ﻏﺼﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﮐﻪﺭﯾﺨﺖ،ﺗﻮ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵﮐﻦ.......ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺘﮑﺎﻥ،ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﯾﺖ ﺗﺎﻻﭘﯽﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﺯﻣﯿﻦ،ﺑﺬﺍﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﺑﻤﺎﻧﺪ،ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻻﺑﻪ ﻻﯼ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﯾﺖﯾﮏ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﮑﺶ...ﻗﺎﺏﮐﻦ ﻭ ﺑﺰﻥ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺩﻟﺖ......ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﮑﺎﻧﯽ،ﺗﻤﺎﻡﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﺩ....ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﻏﻢ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ...ﻭ ﻫﻤﻪ ﺣﺴﺮﺕ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺖ.....ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﺘﮑﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﻋﺸﻘﻬﺎﯼ ﺑﭽﻪ ﮔﺮﺑﻪ ﺍﯼ!ﻫﻢ ﺑﯿﻔﺘﺪ.....ﺣﺎﻻ ﺁﺭﺍﻡ ﺗﺮ،ﺁﺭﺍﻡ ﺗﺮ ﺑﺘﮑﺎﻥ ﺗﺎﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﻧﯿﻔﺘﺪ......ﺗﻠﺦ ﯾﺎﺷﯿﺮﯾﻦ ﭼﻪ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟!ﺧﺎﻃﺮﻩ،ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪﺑﻤﺎﻧﺪ....ﮐﺎﻓﯽ ﺳﺖ؟!!ﻧﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻟﺖ ﺧﺎﮎ ﺩﺍﺭﺩ...ﯾﮏ ﺗﮑﺎﻥﺩﯾﮕﺮ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ..ﺗﮑﺎﻧﺪﯼ؟؟!!ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻦ!ﭼﻘﺪﺭ ﺗﻤﯿﺰ ﺷﺪ.ﺩﻟﺖﺳﺒﮏ ﺷﺪ!ﺣﺎﻻ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺟﺎﯼ*ﺍﻭ*ﺳﺖ...ﺩﻋﻮﺗﺶ ﮐﻦ،ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻣﺎﻝ*ﺍﻭ*ﺳﺖ...ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﯾﺨﺖ ﺍﺯ ﺩﻟﺖ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰ ﺍﻓﺘﺎﺩ...ﻭ ﺣﺎﻻ...ﻭﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﯼ ﻭ ﯾﮏ ﺩﻝ،ﯾﮏ ﺩﻝ ﻭﯾﮏ ﻗﺎﺏ ﺗﺠﺮﺑﻪ،ﻣﺸﺘﯽ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻭﯾﮏ*ﺍﻭ..*ﺧﺎﻧﻪ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﺩﻟﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ!!!....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
LoOk...the moOn loOks like you!!See...the stars are shining for you!!Listen...the birds are singing for you!!Hear...my heart says:I LOVE YOU
ﺑﺎﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪﺑﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﺗﻨﻬﺎﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ:ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻫﺎﺭﻭﺩﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﺍﻭﻓﺘﺎﺩﻩ.ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﺮﻡﯾﮏ ﺩﻭﺳﻪ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﭘﺮﮔﻮﺑﺎﺯ ﻫﺮ ﺩﻡﻣﯽ ﭘﺮﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﺳﻮ ﻭ ﺁﻥ ﺳﻮﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮ ﺷﯿﺸﻪ ﻭ ﺩﺭﻣﺸﺖ ﻭ ﺳﯿﻠﯽﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮﻧﯿﺴﺖ ﻧﯿﻠﯽﯾﺎﺩﻡ ﺁﺭﺩ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥﮔﺮﺩﺵ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﺮﯾﻦﺧﻮﺏ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﻮﯼ ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎﯼ ﮔﯿﻼﻥ:ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺩﻫﺴﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻡﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﺮﻡﻧﺮﻡ ﻭ ﻧﺎﺯﮎﭼﺴﺖ ﻭ ﭼﺎﺑﮏﺍﺯ ﭘﺮﻧﺪﻩﺍﺯ ﭼﺮﻧﺪﻩﺍﺯ ﺧﺰﻧﺪﻩﺑﻮﺩ ﺟﻨﮕﻞ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺯﻧﺪﻩﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽ ﭼﻮ ﺩﺭﯾﺎﯾﮏ ﺩﻭ ﺍﺑﺮ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭ ﺁﻧﺠﺎﭼﻮﻥ ﺩﻝ ﻣﻦﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦﺑﻮﯼ ﺟﻨﮕﻞ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺗﺮﻫﻤﭽﻮ ﻣﯽ ﻣﺴﺘﯽ ﺩﻫﻨﺪﻩﺑﺮ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻣﯽ ﺯﺩﯼ ﭘﺮﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺯﯾﺒﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩﺑﺮﮐﻪ ﻫﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺁﺑﯽﺑﺮﮒ ﻭ ﮔﻞ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥﭼﺘﺮ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥﺁﻓﺘﺎﺑﯽﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺟﺴﺘﻪﺍﺯ ﺧﺰﻩ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺗﻦ ﺭﺍﺑﺲ ﻭﺯﻍ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪﺩﻣﺒﺪﻡ ﺩﺭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻏﻮﻏﺎﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﺑﺎ ﺩﻭﺻﺪ ﺯﯾﺒﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪﺯﯾﺮ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥﭼﺮﺥ ﻣﯽ ﺯﺩ...ﭼﺮﺥ ﻣﯽ ﺯﺩ ﻫﻤﭽﻮﻣﺴﺘﺎﻥﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﭼﻮﻥ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎﯼﺁﻓﺘﺎﺑﯽﻧﺮﻡ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺩﺭ ﺟﻮﺵ ﻭ ﻟﺮﺯﻩﺗﻮﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﻨﮓ ﺭﯾﺰﻩﺳﺮﺥ ﻭ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺯﺭﺩ ﻭ ﺁﺑﯽﺑﺎ ﺩﻭﭘﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪﻣﯽ ﭘﺮﯾﺪﻡ ﻫﻤﭽﻮ ﺁﻫﻮﻣﯽ ﺩﻭﯾﺪﻡ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺟﻮﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻢ ﺯﺧﺎﻧﻪﻣﯽ ﭘﺮﺍﻧﺪﻡ ﺳﻨﮓ ﺭﯾﺰﻩﺗﺎ ﺩﻫﺪ ﺑﺮ ﺁﺏ ﻟﺮﺯﻩﺑﻬﺮ ﭼﺎﻩ ﻭ ﺑﻬﺮ ﭼﺎﻟﻪﻣﯽ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺧﺎﻟﻪﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯿﺪﻣﺸﮑﯽﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺭﻧﮕﯿﻦﺍﺯ ﺗﻤﺸﮏ ﺳﺮﺥ ﻭ ﻭﺣﺸﯽﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﭘﺮﻧﺪﻩﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﯼ ﻧﻬﺎﻧﯽﺍﺯ ﻟﺐ ﺑﺎﺩ ﻭﺯﻧﺪﻩﺭﺍﺯ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽﻫﺮﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎﺑﻮﺩ ﺩﻟﮑﺶ،ﺑﻮﺩ ﺯﯾﺒﺎﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻡﻣﯽ ﺳﺮﻭﺩﻡ:"ﺭﻭﺯ!ﺍﯼ ﺭﻭﺯ ﺩﻻﺭﺍ!ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺕ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﺧﺸﺎﻥﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎﻭﺭﻧﻪ ﺑﻮﺩﯼ ﺯﺷﺖ ﻭ ﺑﯽ ﺟﺎﻥ!"ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﺒﺰﯼ ﻭ ﺧﻮﺑﯽﮔﻮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﺰ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﭼﻮﺑﯽﮔﺮ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﻣﻬﺮ ﺭﺧﺸﺎﻥ!"ﺭﻭﺯ!ﺍﯼ ﺭﻭﺯ ﺩﻻﺭﺍ!ﮔﺮ ﺩﻻﺭﺍﯾﯽ ﺳﺖ،ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪﺍﯼ ﺩﺭﺧﺖ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﻫﺮﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺳﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﺑﺎﺷﺪ" ...ﺍﻧﺪﮎ ﺍﻧﺪﮎ،ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ،ﺍﺑﺮﻫﺎﮔﺸﺘﻨﺪ ﭼﯿﺮﻩﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺗﯿﺮﻩﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﺭﺧﺴﺎﺭﻩ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﺭﺧﺸﺎﻥﺭﯾﺨﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ،ﺭﯾﺨﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥﺟﻨﮕﻞ ﺍﺯ ﺑﺎﺩ ﮔﺮﯾﺰﺍﻥﭼﺮﺥ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺯﺩ ﭼﻮ ﺩﺭﯾﺎﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥﭘﻬﻦ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﺟﺎﺑﺮﻕ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﺮﺍﻥﭘﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺭﺍﺗﻨﺪﺭ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻏﺮﺍﻥﻣﺸﺖ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺭﺍﺭﻭﯼ ﺑﺮﮐﻪ ﻣﺮﻍ ﺁﺑﯽﺍﺯ ﻣﯿﺎﻧﻪ،ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﻩﺑﺎ ﺷﺘﺎﺑﯽﭼﺮﺥ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺑﯽ ﺷﻤﺎﺭﻩﮔﯿﺴﻮﯼ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﻣﻪ ﺭﺍﺷﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﺩ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻓﻮﺕ ﺧﻮﺍﻧﺎﻣﯽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪﺵ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥﺳﺒﺰﻩ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﮔﺸﺖ ﺩﺭﯾﺎﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺟﻮﺷﺎﻥﺟﻨﮕﻞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭘﯿﺪﺍﺑﺲ ﺩﻻﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﮕﻞﺑﻪ!ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﮕﻞﺑﺲ ﺗﺮﺍﻧﻪ،ﺑﺲ ﻓﺴﺎﻧﻪﺑﺲ ﻓﺴﺎﻧﻪ،ﺑﺲ ﺗﺮﺍﻧﻪﺑﺲ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥﻭﻩ!ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺍﻧﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻫﺮﻓﺸﺎﻧﯽﺭﺍﺯﻫﺎﯼ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﯽ،ﭘﻨﺪ ﻫﺎﯼﺁﺳﻤﺎﻧﯽ"ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮐﻮﺩﮎ ﻣﻦﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺩ ﻓﺮﺩﺍﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ-ﺧﻮﺍﻩ ﺗﯿﺮﻩ،ﺧﻮﺍﻩ ﺭﻭﺷﻦ-ﻫﺴﺖ ﺯﯾﺒﺎ،ﻫﺴﺖ
)) ﻫﺠﺮﺍﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ)ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ(ﺩﺍﻣﻦ ﻣﮑﺶ ﺑﻪﻧﺎﺯ ﮐﻪ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﻧﺎﺯﻡ ﺑﮑﺶ ﮐﻪ ﻧﺎﺯﺭﻗﯿﺒﺎﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﺷﺎﯾﺪ ﭼﻮ ﯾﻮﺳﻔﻢ ﺑﻨﻮﺍﺯﺩ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﺼﺮﭘﺎﺩﺍﺵ ﺫﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺳﯿﻞ ﺍﺷﮏﺷﻮﻕ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﻢ ﻣﻌﺎﻑ ﺩﺍﺭ ﮐﺰ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﻪ ﺁﺏﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﺟﺎﻧﺎ ﺳﺮﯼ ﺑﻪ ﺩﻭﺷﻢ ﻭ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﻝﮔﺬﺍﺭ ﺁﺧﺮ ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﯾﮕﺮﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﭙﺮﺱ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﺍﺯﺍﯾﻦ ﺳﺮﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ ﺣﺴﺮﺗﻢ ﻏﻢﻫﺠﺮﺍﻥ ﯾﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺳﻔﻠﻪ ﺩﻭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡﺑﺲ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﻝ ﻫﺪﯾﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺧﻮﺍﻥ ﻭﺧﺎﻧﻪ ﺣﺴﺮﺕ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺎﻩ ﻣﻦﻫﻤﻪ ﻏﻢ ﻫﺎ ﺑﻪ ﯾﮑﻄﺮﻑ ﻭﯾﻦ ﯾﮑﻄﺮﻑ ﮐﻪ ﻣﻨﺖ ﺩﻭﻧﺎﻥﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﯼ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻧﺨﻔﺘﻪ ﺷﺐ ﺑﺎ ﻣﻦﺑﮕﻮﯼ ﻗﺼﻪ ﮐﻪ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﺟﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖﺑﺮ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﻣﻨﻈﺮﻡ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻧﻘﺶ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩﺍﻡ ﺍﺯ ﺳﺮﮐﺸﯽ ﻃﺒﻊ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﭘﺎﯼ ﻗﻨﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ
آیا در حرفه ی شما،بهتر از شما هم وجود دارد؟! روزی،پسرکی وارد یک مغازه شد و روی یک جعبه نوشابه که نزدیک دستگاه تلفن بود رفت تا دستش به تلفن برسد و بعد،شماره ای را گرفت،مغازه دار پسرک را زیر نطر گرفته بود و صحبت هایش را می شنید.پس از برقراری ارتباط پسرک پرسید:خانم،من می توانم چمن های حیاط خانه تان را کوتاه و مرتب کنم.آیا می توانم برای شما کار کنم؟زن پاسخ داد:ما کسی را داریم که این کار را برای ما انجام می دهد! پسرک گفت:خانم،من حاضرم این کار را با نصف قیمت او انجام بدهم! و زن در جواب گفت از کار آن فرد خیلی راضی است.پسرک بیشتر پافشاری کرد و پیشنهاد داد:خانم،من پیاده رو و جدول جلوی خانه را هم برایتان مرتب و نظافت می کنم.به این ترتیب شما هر یکشنبه زیباترین چمن را در تمام شهر خواهید داشت،ولی زن همچنان پاسخش منفی بود.پسرک لبخند به لب گوشی را گذاشت.مغازه دار که به حرفهای او گوش داده بود به طرفش رفت و گفت:پسر جان از رفتارت خوشم آمد;بخاطر اینکه روحیه ی خاص و خوبی داری می خواهم کاری به تو بدهم.پسرک جواب داد نه ممنون.من داشتم عملکرد خود را می سنجیدم.من همان کسی هستم که برای آن خانم کار می کند!!! شما چطور آیا بهتر و واردتر از شما در زمینه کاریتان پیدا می شود؟! پس طوری کار کنیم که به راحتی نتوانند کسی را جایگزین ما کنند!
Arzeshe vojodie har ensani be andazey harfhai ast ke baray nagoftan dard.
ﺁﻣﺪﯼ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ﻭﻟﯽ ﺣﺎﻻﭼﺮﺍ؟ ﺑﯽﻭﻓﺎ،ﺑﯽﻭﻓﺎﺣﺎﻻﮐﻪﻣﻦﺍﻓﺘﺎﺩﻩﺍﻡﺍﺯﭘﺎﭼﺮﺍ؟ ﻧﻮﺷﺪﺍﺭﻭﯾﯽ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺳﻬﺮﺍﺏﺁﻣﺪﯼ ﺳﻨﮕﺪﻝ ﺍﯾﻦ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﺣﺎﻻﭼﺮﺍ؟ ﻋﻤﺮ ﻣﺎ ﺍﺭ ﻣﻬﻠﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺗﻮﻧﯿﺴﺖ ﻣﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺗﻮﺍﻡ ﻓﺮﺩﺍﭼﺮﺍ؟ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﺎﺯ ﺗﻮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﯾﻢﺩﯾﮕﺮ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻧﺎﺯﮐﻦ ﺑﺎ ﻣﺎ ﭼﺮﺍ؟ ﻭﻩﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﺮ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺗﻪ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺍﯾﻦﻫﻤﻪﻏﺎﻓﻞﺷﺪﻥﺍﺯﭼﻮﻥﻣﻨﯽﺷﯿﺪﺍ ﭼﺮﺍ؟ﺁﺳﻤﺎﻥﭼﻮﻥﺟﻤﻊﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ،ﭘﺮﯾﺸﺎﻥﻣﯽﮐﻨﺪ ﺩﺭﺷﮕﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﭘﺎﺷﺪ ﺯ ﻫﻢ ﺩﻧﯿﺎﭼﺮﺍ؟ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭﺍ ﺑﯽ ﺣﺒﯿﺐ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﯼﺳﻔﺮﺭﺍﻩﻋﺸﻖﺍﺳﺖﺍﯾﻦﯾﮑﯽﺑﯽﻣﻮﻧﺲﻭﺗﻨﻬﺎﭼﺮﺍ؟ ﺑﯽ ﻣﻮﻧﺲ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺮﺍ؟ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺮﺍ؟ﺣﺎﻻ ﭼﺮﺍ؟
ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺧﺎﺭﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﯾﮏﯾﺎﺱ ﺑﻮﺩ..ﺩﺭ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﻣﺘﺮﺳﮑﻬﺎﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺣﺘﯽﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻥ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻫﺎ....ﺷﯿﺸﻪﻫﺎﯼ ﻣﺎﺕ ﯾﮏ ﻣﺘﺮﻭﮐﻪ ﺭﺍ ﺍﻟﻤﺎﺱﺑﻮﺩ.ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﭘﺮﻧﺪﻩ،ﺑﺎﻝ ﺩﺭﺑﺎﻝ..ﻧﺴﯿﻢ ﺳﺎﻗﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﺮﺯ ﺍﯾﻦﺑﯿﺸﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺱ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﺵ ﻣﯽﺷﺪ ﺣﺮﻓﯽ ﺍﺯ«ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ»ﻫﻢﻧﺒﻮﺩ....ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﺩ ﻭﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﯾﺎﺱﺑﻮﺩ**********
ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﻧﻪ،ﺗﺮﺳﻢ ﺍﺯﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺯ ﻏﺼﻪﮐﻪ ﻧﻪ،ﺗﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻫﺎﺳﺖﺗﺮﺱ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻧﺪﺍﺭﻡ،ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﺳﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻦﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻮﻟﻪﺑﺎﺭﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ،ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪﻣﺎﺳﺖ ﮔﻠﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ،ﻣﻘﺼﺮ ﺩﻝ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪﻣﺎﺳﺖ*******
ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﮔﺎﻡ ﻫﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﭘﺮﻙ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥﺗﻔﻬﻴﻢ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭼﺸﻢﻋﺎﻃﻔﻪ ﻗﻠﺐ ﺳﺮﺩﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺯ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﭘﺮﻱ ﺍﺯﺑﺮﮒ ﻳﺎﺱ ﺗﺎﻃﻠﻮﻉ ﺳﺮﺥ ﮔﻞ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵﻣﻲﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺷﺎ ﻣﮕﺎﻩ ﺑﺮﮒ ﺯﺭﺩ ﻳﺎﺱﻫﺎﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﺰﺍﻥﻗﻠﺐ ﻫﺎﻣﺜﻞ ﺩﺷﻤﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺟﻨﮓﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺩﺭ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺷﺖﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﻏﻤﮕﻴﻦﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻌﺪ،ﺩﺳﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎ ﻳﺶ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻬﺎ ﺭﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﭘﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪﻣﺜﻞ ﻳﻚﺣﺲ ﻟﻄﻴﻒ ﻻﺑﻪ ﻻﻱ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮﻧﻮﺭﺷﺪﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻛﺸﻴﺪﺍﺯﻧﻘﺎﺏ ﺷﻮﻡ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺍﺯﻣﻴﺎ ﻥ ﮊﺍﻟﻪ ﻫﺎ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍﭼﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥﻫﺪﻳﻪ ﺩﺍﺩ ﺳﺨﺘﻲﻭ ﻧﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍﺷﻨﻴﺪ*******ﻣﺮﯾﻢﺣﯿﺪﺭﺯﺍﺩﻩ*
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺩﺳﺘﻬﺎﯾﻢﺧﺎﻟﯽﺍﺳﺖﻭﺩﻟﻢﻏﺮﻕﺩﺭﺁﺭﺯﻭﻫﺎ-ﯾﺎﺑﻪﻗﺪﺭﺕﺑﯿﮑﺮﺍﻧﺖﺩﺳﺘﺎﻧﻢﺭﺍﺗﻮﺍﻧﺎﮔﺮﺩﺍﻥﯾﺎﺩﻟﻢﺭﺍﺍﺯﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼﺩﺳﺖﻧﯿﺎﻓﺘﻨﯽﺧﺎﻟﯽﮐﻦ********
ﺗﻮﻳﻪﺳﺎﺣﻞﺭﻭﻳﻪﺷﻨﻬﺎﻗﺎﻳﻘﻲﺑﻪﮔﻞﻧﺸﺴﺘﻪﻳﻜﻲﺑﺎ ﭼﺸﻤﻮﻥﮔﺮﻳﻮﻥ ﮔﻮﺷﻪﺍﻳﻲﺗﻨﻬﺎﻧﺸﺴﺘﻪﻧﮕﺎﻩﭘﺮﺍﻇﻄﺮﺍﺑﺶﺑﻪﺍﻓﻖﺑﻪﺑﻲﻧﻬﺎﻳﺖﺳﺎﻛﺘﻪﺍﻣﺎﺗﻮﻗﻠﺒﺶﺩﺍﺭﻩﻳﻪﺩﻧﻴﺎﺷﻜﺎﻳﺖﺗﻮﭼﺸﺎﺵ ﺣﻠﻘﻪﺀﺍﺷﻜﻪﺗﻮﻳﻪﻗﻠﺒﺶﻏﻢﺩﻧﻴﺎﻣﻨﺘﻈﺮﺑﻪﺭﺍﻩﻳﺎﺭﻩﺗﺎﺑﻴﺎﺩﺍﻣﺮﻭﺯﻭﻓﺮﺩﺍﺑﺎﻭﺭﺵﻧﻤﻴﺸﻪﻋﺸﻖﻭﻫﻤﻪﺩﻧﻴﺎﺵﺯﻳﺮﺁﺑﻪﺗﻨﻬﺎﻣﻮﻧﺪﻩﺗﻮﻳﻪﺳﺎﺣﻞﺯﻧﺪﮔﻲﺑﺮﺍﺵﻋﺬﺍﺑﻪﺗﻨﻬﺎﻳﻲﺑﺮﺍﺵﻋﺬﺍﺑﻪﺧﺎﻃﺮﺍﺕﻟﺐﺩﺭﻳﺎﺩﻳﮕﻪﺍﺯﻳﺎﺩﺵﻧﻤﻴﺮﻩﻫﻤﻪ ﺩﻧﻴﺎﺵﺯﻳﺮﺁﺏﻭﺧﻮﺩﺵﻫﻢﺗﻮﻏﻢﺍﺳﻴﺮﻩﺩﺳﺖﺑﻲ ﺭﺣﻢ ﺯﻣﻮﻧﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﺭﻭ ﺑﺮﺩﻩﺑﻪﺩﺭﻳﺎ ﺣﺎﻻﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵﻣﻴﭙﺮﺳﻪ ﻣﻴﺎﺩﺵﺁﻳﺎﻭﺁﻳﺎ!!!!!ﻋﺎﺷﻘﻲﻛﻪﺗﻨﻬﺎﺑﺎﺷﻪ ﺗﻮﻳﻪﺩﻧﻴﺎﻧﻤﻴﻤﻮﻧﻪﺩﻝﻋﺎﺷﻖﺭﻭﺷﻜﺴﺘﻦﺷﺪﻩ ﻛﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻮﻧﻪ
ﺩﻝ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻛﺠﺎ، ﻭﺻﻒ ﺭﺥ ﻳﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﭼﺸﻢ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻛﺠﺎ، ﺩﻳﺪﻥ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﻗﺼﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﻭ ﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﺩﻳﺪﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺖ ﻛﺠﺎ، ﻫﻤﺪﻣﻲ ﺧﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﺳﺮِّ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻧﻢ ﻟﻄﻒ ﻃﺒﻴﺒﺎﻧﻪ ﺗﻮﺳﺖ ﻭﺭﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻛﺠﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺑﭙﺴﻨﺪﻱ ﺑﺸﻮﺩ ﺧﺎﺩﻡ ﺗﻮ ﺧﺪﻣﺖ ﻋﺸﻖ ﻛﺠﺎ، ﻧﻮﻛﺮ ﺳﺮﺑﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﻛﺎﺵ ﺩﺭ ﻧﺎﻓﻠﻪ ﺍﺕ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﺑﺒﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﻋﺎﻱ ﺗﻮ ﻛﺠﺎ، ﻋﺒﺪ ﮔﻨﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤
ﺑﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺗﻠﺦ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ، ﻧﺸﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺗﻠﺦ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ، ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺍﯼ ﺑﻨﺪ ﻧﺸﺪ ﻟﺐ ﺗﻮ ﻣﯿﻮﻩ ﯼ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭﻟﯽ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﻌﻢ ﻟﺐ ﺳﺮﺥ ﺗﻮ ﺩﻝ ﮐﻨﺪ، ﻧﺸﺪ ﺑﺎ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﮔﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ، ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺸﺪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﻨﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺸﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﺷﺒﯽ ﺷﺎﻋﺮﻫﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺷﺮﻡ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ: ﻧﺸﺪ! ﻓﺎﺿﻞ ﻧﻈﺮﯼ
